top of page

Nomadenkinderen Anklav

Sister Anita Dmello is arts en verantwoordelijk voor het dispensarium in Anklav (Gujarat), de plaats waar Peterschap India ontstond. Zij startte in 2018 een project op voor kinderen van nomadenstammen. Dit is het verslag dat zij ons eind maart 2019 stuurde.

"De jongste twintig jaar verblijven er in Anklav groepen nomaden die afkomstig zijn uit Rajasthan en het noorden van Gujarat. Door de droogte en andere natuurfenomenen werden zij gedwongen uit te wijken naar plaatsen waar ze water zouden vinden om te overleven. Ze behoren tot drie verschillende adivasistammen (de zogenaamde 'tribal people', de oorspronkelijke bewoners van het subcontinent). Er zijn de Rabari, die geiten en dromedarissen hoeden, de Mal, die bekendstaan als 'magicians' of goochelaars, en de Madari, die hun kost verdienen als slangenbezweerders. Samen met hun dromedarissen, geiten en slangen leven ze in tentenkampen.

Die tenten zijn klein. Van sanitair of hygiëne is er geen sprake. De kampen krioelen van de vliegen. Terwijl de volwassenen proberen werk te vinden, gaan de kinderen bedelen, verzamelen ze brandhout of doorzoeken ze afval. Soms krijgen ze wat roepies om water te halen aan een bron in de buurt. De gezinnen zijn kroostrijk. Op de meisjes wordt neergekeken en ze worden heel jong uitgehuwelijkt.

Op een dag kwam er een Mal-vrouw naar het dispensarium bij wie tuberculose was vastgesteld. Na vele bezoeken nodigde ze mij uit 'bij haar thuis'. Ik was geschokt door wat ik daar zag: kinderen liepen in lompen of naakt rond, ze aten voedsel dat vol vliegen zat, in een tent kropen schorpioenen en giftige insecten rond...

Ik ben meteen begonnen met die mensen lessen te geven over hygiëne en over ziektes die je krijgt door verontreinigd water. Na een tijdje kwamen er kinderen mij zeggen dat zij graag wilden leren lezen en schrijven. De meesten hadden nog nooit een school van binnen gezien. Ze hebben immers geen geboortebewijs en vast adres, zodat ze niet tot het onderwijs worden toegelaten. Maar toen ze hoorden wat er in een school allemaal gebeurt, wilden ze 'zijn zoals de andere kinderen'.

Ik kreeg toestemming om iets voor die kinderen te doen, en op 2 juli 2018 was het zover. Begeleid door hun ouders kwamen tien kinderen, tussen 5 en 15 jaar, voor de eerste keer naar de boardingschool. Allemaal moesten ze letterlijk beginnen van nul. Maar na amper acht maanden kunnen ze wat Gujarati lezen en schrijven, en enkelen kennen zelfs al het 'Engelse' alfabet. Ze leerden ook snel wat discipline is: op tijd naar school komen, en in propere kleren!

De ouders waren gelukkig en trots toen ze zagen hoe hun kinderen hun naam konden schrijven en uithangborden konden lezen. Een jongeman van 20 jaar was zo onder de indruk dat hij dat ook wilde leren, en sinds twee maanden komt hij mee naar de school.

Op dit ogenblik volgen 15 kinderen van uiteenlopende leeftijd onderwijs, elke schooldag van 8.30 tot 10.45 uur. Ze leren lezen, schrijven en... zingen. Na elke les krijgen ze een pak 'biscuits' mee, dat ze delen met de andere gezinsleden. Met Kerstmis legden we hun uit wat dat feest betekent, en gaven we ieder kind een pakket met tarwebloem, peulvruchten, suiker, een kilo rijst, een liter olie en wat snoep. Want de meeste families hebben niet genoeg te eten.

Deze kinderen onderwijzen is een uitdagende taak, die geduld en genegenheid vraagt. Maar het plezier waarmee ze naar school komen, hun gretigheid om te leren, hun spontaniteit en openheid, de manier waarop ze zich onder de andere kinderen mengen, hun stralende glimlach... er is zoveel waarmee je wordt beloond!"

Het spreekt vanzelf dat Shisha Seva dit initiatief van Sister Anita financieel steunt...





bottom of page